Het jaar is nog jong en ik ben al doodop. Ik heb me, zoals altijd, gestort in allerlei avonturen. Vaak zijn ze me ingegeven door anderen of door mijn ego. De betere wereld die door mij eigenhandig in elkaar zal worden gespijkerd of de mens die zichzelf eindelijk zal vinden door mijn invloed. De liefde die ik gebruik om de mensheid op een hoger plan te tillen. De aandacht die ik er mee genereer of de mate waarin men mij serieus zal nemen is doorslaggevend voor mijn motivatie. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik veel doe vanuit mijn behoefte bevestigd of gezien te worden. En dat nekt me dan uiteindelijk weer. En zo kwam het dat ik mij bevond in een situatie waarin ik allemaal losse projecten had liggen, niks afrondde en daarnaast ook nog brood op de plank moest hebben. Heel veel herrie en spektakel, weinig wezenlijk van mij.
Door mijn werk in het hospice als vrijwilliger kom ik heel vaak mensen tegen die veel te jong doodgaan. Het overkomt ze als een boze droom of een sluipmoordenaar. Ze moeten er maar mee dealen. Het is ontluisterend te zien hoe wreed mensen uit het leven kunnen worden weggerukt. En dat maakt me razend en verdrietig en ook dankbaar. Want wat een prachtig geschenk is dit leven toch en wat hebben wij er toch weinig oog voor als we er middenin zitten. Ik klaagde vanochtend nog steen en been tegen een vriendin over mijn situatie en eigenlijk is dat beschamend. Ik neem het allemaal op mijn nek en ik weiger te gaan zitten en naar mezelf te luisteren. Wat ga ik nog doen met die resterende tijd? Wat wil in nu echt?
Ik heb een begin gemaakt. Ik ben gaan opruimen en ik ben gaan tekenen. De Etty-workshop heb ik afgezegd en ik ga meer projecten wegdoen. Wat ik echt wil is mooie verhalen maken: tekenen en schrijven. Geen andere zaken die me afleiden. Mijn hart heeft het voortaan voor het zeggen. En als ik morgen sterf, wil ik trots zijn op mezelf. En veel mooie dingen hebben gemaakt. Ook al liggen ze in een kast in de schuur. Ik wil kunnen zeggen “Ik heb tenminste mijn talent geleefd en ik heb alles opgeruimd.”